Gelukkig zomerkind van 1981.
Net zo gelukkige jeugdweken, zo’n kleine 900. Met heerlijk ritme. School, voetbal, weekend. School, voetbal, weekend. Zaterdag was en is en blijft de mooiste dag van de week.

Na vijf kampioenschappen en het VWO is in 1999 de keus: of theologie (want wilde dominee worden) of kleinkunst (want gek op gekkigheid)? Dus het werd, leve de logica, Griekse en Latijnse Taal en Cultuur in Amsterdam. Was achteraf een zes-maanden-cursus: ‘Hoe leef je jezelf langzaam dood?’ Ik koos toch voor het leven en het eerste decennium van deze eeuw vulde ik alsnog met theologie. Nou ja, in het pittoreske Kampen heb ik eerlijk gezegd weinig willen leren, wel heul veul lol gehad. Die studie geloofde ik wel, ik wilde gewoon dominee worden. Dus…

… ben ik dat ook geworden. In een dorp, van 2012 tot 2014. Zij best blij met mij, ik al snel ongelukkig met mezelf. Ik kwam, ik zag en ik verloor langzaam maar zeker mijn energie. Daarna ander werk gedaan, maar diep van binnen brandde een onrustig verlangen en zoektocht naar wat ik écht wilde.

---

Late winter 2017, vroeg in een ochtend, van 4 tot 7. Ik lig te stuiteren in bed. Ik droom mijn nieuwe baan en spring met een heleboel kilojoule energie uit bed.
Die ochtend zie ik het licht: 1999 was geen keus. Wat nou of-of? Het kan allebei. En theologie en kleinkunst. Het bijbelse verhaal van toen in taal en beelden van nu, met gekkigheid. Let’s give it a try. Naam bij de baan: theaterdominee.

Hm…
Baan bestaat niet.
Geeft niet. Is juist mooi.
Net als in het begin van het oude verhaal.
Genesis 1 vers 0. Alle ruimte, alle vrijheid nog.
Wat nog niet bestaat kun je nog heerlijk creëren.

Het eeuwige zomerkind in me roept wat JC* ook regelmatig zei: ‘God zegene de greep!’

David Heek

*Bedoeld wordt niet Jezus Christus, Julius Caesar, Johnny Cash, Jacob Cats, John Cleese of Jan Coopmans uit Sexbierum, maar de messias van Ajax, Barcelona, Feyenoord (LOL), het hele Nederlandse voetbal en alle andere zaken: Johan Cruijff.